
ارتباطات مخابراتی یک شبکه رایانهای است که نسبتاً ناحیه جغرافیایی وسیعی را پوشش میدهد. برای نمونه از یک شهر به شهری دیگر، یا از یک کشور به کشوری دیگر... این شبکهها معمولاً از امکانات انتقال خدمات دهندگان عمومی مانند شرکتهای مخابرات استفاده میکنند. شبکههای گسترده، از نظر محدوده تحت پوشش با شبکههای شخصی، شبکههای محلی، شبکههای دانشگاهی، شبکههایی که چند ساختمان یک سازمان را پوشش میدهند یا شبکههای کلان شهری که معمولاً محدود به یک اتاق، یک ساختمان، فضای چند دانشکده یا یک شهر میباشند، قابل مقایسه هستند. بزرگترین و شناخته شده ترین مثال از یک شبکه گسترده، شبکه اینترنت است. اسایتیآی ات هم پروژه پردازشی جهانی توسط گرید مبتنی بر اینترنت است که با استفاده از کامپیوتر داوطلبان انجام میشود. SETI سرواژهٔ Search for Extra-Terrestrial Intelligence (جستجو برای هوش فرازمینی) است. این پروژه در لابراتوار علوم فضایی دانشگاه برکلی کالیفرنیا اداره میشود. این پروژه وابسته به پردازشگرهای مردم جهان است، به طوری که هر کس میتواند با در اختیار قرار دادن کامپیوتر خود از طریق اینترنت در پیشرفت این پروژه کمک کند. هدف پروژه هدف این پروژه یافتن سیگنالهای تکرار شونده در دادههایی است که از سوی تلسکوپهای رادیویی جهان جمع آوری میشود. در صورت یافتن چنین چیزی، میتوان انتظار داشت که یک موجود هوشمند فرازمینی این امواج را فرستاده باشد. امنیت فناوری اطلاعات مقدمه مشابه سایر زمینههای تاثیر گذار بر اینترنت در مقوله امنیت فناوری اطلاعات نیز سیاستهای دولت نقش مهمی ایفا میکند. با این حال در این مورد باید با احتیاط اظهار نظر کرد چرا که یک چارچوب عمومی سیاست میتواند امنیت را تقویت کند اما اشکالاتی که در اثر مقررات نادرست دولتی به وجود میآید بیش از مزایای چنین مقرراتی است. فناوری به سرعت در حال تغییر است و تهدیدات سایبر جدید با چنان سرعتی افزایش مییابند که مقررات دولتی به راحتی میتوانند تبدیل به موانعی برای ارائه سریع پاسخهای مبتکرانه شوند. بنابرین بهترین راه این است که میان معیارهای تقنینی و غیر تقنینی یک نقطه تعادل پیدا کنیم. برای دستیابی به چنین تعادلی سیاست گذاران باید به برخی ویژگیهای ذاتی و منحصربهفرد اینترنت توجه کنند. در مقایسه با فناوری اطلاعات پیشین فضای سایبر یک فضای غیر متمرکز است. بخشی از قدرت اینترنت ناشی از این حقیقت است که فاقد دربان است و بیشتر کارایی آن در مرزهای شبکهاست تا در مرکز آن. در بسیاری از کشورها یک جز یا تمامی اجزای شبکههای ارتباطی و بسیاری از زیرساختهای مهم و حساس تحت تملک و عملکرد بخش خصوصی قرار دارد. بنابراین قسمت اعظم مسئولیت کسب اطمینان وابسته به بخش خصوصی است. اما با این وجود مسئولیت امنیت این سیستمها میان دولت و بخش خصوصی تقسیم شدهاست. کاهش مخاطره زیرساخت اطلاعات حساس برای توسعه استرتژی کاهش مخاطره زیر ساخت اطلاعات حساس باید اصول زیر مدنظر قرار گیرند: کشورها باید دارای شبکههای هشدار دهنده اضطراری برای تهدیدات و حوادث دنیای سایبر باشند. کشورها باید سطح دانش و آگاهی خود را ارتقا دهند تا به درک افراد از ماهیت و وسعت زیر ساخت اطلاعات حساس خود کمک نمایند. کشورها باید مشارکت میان بخش عمومی و بخش خصوصی را افزایش داده و اطلاعات زیرساختی مهم خود را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند و به اشتراک بگذارند. کشورها باید اطمینان یابند که سیاستهای در دسترس بودن داده، امنیت زیرساختهای اطلاعات حساس را نیز مدنظر قرار دادهاند. کشورها باید اطمینان حاصل کنند که برای مقابله با مشکلات امنیتی قوانین مناسب و روالهای قابل قبول دارند و این تحقیقات را با سایر کشورها مطابقت دهند. کشورها باید در زمان مناسب در همکاریهای بینالمللی شرکت کنند تا زیرساختهای مهم اطلاعاتی خود را ایمن سازند. کشورها باید تحقیق و توسعه ملی و بینالمللی خود را افزایش دهند و بر اساس استانداردهای بینالمللی، مشوق به کار گیری فناوریهای امنیتی باشند. کشورها باید در خصوص افزایش قابلیت واکنش آموزشها و تمریناتی داشته باشند و برنامههای خود را برای پیشامدهای احتمالی مورد ارزیابی قرار دهند.
مقاله های پزشکی مهر 89 را مطالعه کنید
keywords : مهر پزشک،سایت مهر پزشک،مقالات مهر پزشک